Western Australia with 'The Łuczajs': Lecim

Punktem startowym Naszej wyprawy do Australii została stolica Krecika :) Sprawy lotniskowe załatwiliśmy bezboleśnie-nic nie trzeba było przepakowywać, spakowaliśmy się wzorowo! Mała kawka i nadszedł czas pożegnania z rodzicami. Nie obyło się oczywiście bez wzruszeń... ale jak to mówią " Do odważnych świat należy". Tak jak Kuba czuł, że wraca do swej "wymarzonej krainy" tak do mnie nie docierało kompletnie nic. Miałam wrażenie, że jadę na kolejne, zwyczajne wakacje... ciut dalej niż zazwyczaj :)

Podróż samolotem do Dubaju minęła w mgnieniu oka. Trochę zabawy komputerkiem pokładowym, obiadek, znowu trochę techniki [nic nie popsuliśmy ;)], po czym kapitan poinformował Nas, że lądujemy.

Lot minął łatwo, szybko i przyjemnie, czego o odprawie w Dubaju powiedzieć nie można.

Tempo panów w białych sukienkach z czerwonymi turbanami na głowie można porównać do szybkości celników na przejściu granicznym Polska-Ukraina. Nie obyło się bez zamieszania-dezinformacja obsługi lotniska sprawiła, że miotaliśmy się między bramkami do odprawy. Koniec końców, ok.1:00 opuściliśmy lotnisko wraz z Panem, który zawiózł Nas do zabookowanego przez Nas wcześniej hotelu. Wszystko ładnie, pięknie... ale różnica temperatur między lotniskiem a tym co działo się poza, mieściła się w granicach 20 stopni! Na zewnątrz było ok.35 st. plus ogromna wilgotność powietrza. Witamy w Dubaju :)

W hotelu miłe zaskoczenie. Dostaliśmy lepszy pokój niż ten, za który płaciliśmy. Śmiało można powiedzieć, że lepszy niż Nasz apartament ślubny. Chwila na małe ogarnięcie, krótką rozmowę z rodzicami na skypie i o 3 w nocy możemy przymknąć oko a nawet dwa. Cztery godziny później pobudka, małe śniadanie i idziemy na podbój Dubaju. Pierwszą atrakcją był najwyższy budynek świata Burj Khalifa, na który bilet wstępu zakupiliśmy przed wyjazdem. Okazało się, że taras widokowy jest jedynie w jego połowie-na 452 metrze, co nie zmienia faktu, że widok robił wrażenie :)

Widok z Naszego balkonu (na którym spaliłem ostatniego papierosa)

Spaliśmy w dzielnicy Bur Dubai, hotel położony niedaleko metra, wiec postanowiliśmy, że do Burj Khalify dostaniemy się metrem. A tu przykra niespodzianka, jako że piątek jest dniem wolnym od pracy w świecie muzułamńskim (taka nasza niedziela), metro zamknięte. Żadnej informacji na drzwiach, wejściu... nic. No to jedziemy taryfą. Po drodze dowiedzieliśmy się, że metro dziś działa, ale dopiero od 14.00 - bez komentarza. BTW taksówki drogie nie są, ale lepiej brać taką z taryfikatorem, bo mogą człowieka przerobić na kilka dirhmów.